Ποιοι είμαστε

Ερευνητική εργασία της Α΄ Λυκείου του ΓΕΛ Δεσκάτης με θέμα

"Κλασικός αθλητισμός και Ντόπινγκ".

Συμμετείχαν οι μαθητές/τριες:

Αντωνογιάννης Αριστοτέλης

Γκουμότσιου Αγορίτσα

Θεοδοσιάδης Σταμάτης

Θεοχάρη Ελένη

Καλύβα Κατερίνα

Καραγιάννης Γιάννης

Λάμαρη Ιωάννα

Νασιοπούλου Σωτηρία

Ξυγιντζή Ευτυχία

Οικονόμου Ειρήνη

Πέτσας Ζήσης

Πετσιδήμος Γιώργος

Ρέντας Χρήστος

Σπανού Αθανασία

Τσιουκάνη Όλγα

Τσιώρα Φιλιώ

Φάκα Ελπίδα

Φακής Γιώργος

Υπεύθυνος καθηγητής: Παπατσάνης Ζήσης, ΠΕ11

Η ''Μάστιγα'' του Ντόπινγκ

Φακής Γεώργιος

Γιουσέιν Μπολτ: ο πιο γρήγορος άνθρωπος του κόσμου

Φακής Γεώργιος

Κοτίτσας Χρήστος, Σέρρες 2014

Τσιώρα Φιλιώ
Νασιοπούλου Σωτηρία
Οικονόμου Ειρήνη
Τσιουκάνη Όλγα

Πύρρος Δήμας

Οικονόμου Ειρήνη
Τσιώρα Φιλιώ
Τσιουκάνη Όλγα
Νασιοπούλου Σωτηρία

Πατουλίδου: "Για την Ελλάδα, ρε γαμώτο"

 Οικονόμου Ειρήνη
Νασιοπούλου Σωτηρία
Τσιώρα Φιλιώ
Τσιουκάνη Όλγα

Κώστας Κεντέρης

Όλγα Τσιουκάνη
Φιλιώ Τσιώρα
Ειρήνη Οικονόμου
Σωτηρία Νασιοπούλου

Τελετή Έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων 2004

Ευτυχία Ξυγιντζή
Αθανασία Σπανού 

Αθλητές ΓΕΛ Δεσκάτης

Οικονόμου Ειρήνη
Νασιοπούλου Σωτηρία
Τσιουκάνη Όλγα
Τσιώρα Φιλιώ

Σκάνδαλα στην ποδηλασία

ΣΚΑΝΔΑΛΑ ΣΤΗΝ ΠΟΔΗΛΑΣΙΑ

Σύμφωνα με τη συγκριτική λίστα της WADA, η ποδηλασία βρίσκεται στην κορυφή των κρουσμάτων, με τα θετικά δείγματα να αγγίζουν το 3,71% από τα συνολικά αντιντόπινγκ τεστ. Σε 131.691 ντόπινγκ υπήρξαν 4.881 κρούσματα. Η ποδηλασία έχει συγκλονιστεί από πολλά σκάνδαλα ντόπινγκ τις τελευταίες δεκαετίες κι έτσι οι έλεγχοι έχουν ενταθεί, τα κρούσματα αυξάνονται, ενώ στην κορυφαία και πιο προβεβλημένη διοργάνωση, τον γύρο Γαλλίας, σχεδόν κάθε χρόνο "γίνεται χαμός" και αφαιρούνται τίτλοι. Πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα, η σχετικά πρόσφατη αποκαθήλωση του Λάνς Άρμστρονγκ.

Κορυφαίοι αθλητές στη ποδηλασία, θετικοί σε έλεγχο ντόπινγκ.

Νταβίντε Ρεμπελίν: Ο Ιταλός «μετρ» των ημερήσιων αγώνων δρόμου κατέκτησε το αργυρό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς του Πεκίνου, αλλά βρέθηκε θετικός σε έλεγχο ντόπινγκ, έχοντας κάνει χρήση της ουσίας Mircera.

Λανς Άρμστρονγκ: Ο Αμερικανός αθλητής απομυθοποιήθηκε πλήρως μετά τον πόρισμα της επιτροπής αντιντόπινγκ στις ΗΠΑ. Όπως αποκαλύπτεται, ο Άρμστρονγκ ήταν ειδικός στο ντόπινγκ, χρησιμοποιούσε αναβολικά, ενώ έκανε μεταγγίσεις αίματος χρησιμοποιώντας την μέθοδο με τις σακούλες. Από τον 41χρονο αφαιρέθηκαν όλα τα μετάλλια που κατέκτησε από τον Αύγουστο του 1998.

Φλόιντ Λαντίς. Το 1998 στον Γύρο Γαλλίας το ντόπινγκ πήρε ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Οι αστυνομικές αρχές έκαναν εφόδους στα ξενοδοχεία και οι απαγορευμένες ουσίες πήγαιναν κι ερχόντουσαν. Το άθλημα αυτό ουσιαστικά δεν «καθάρισε» ποτέ, ενώ το μεγαλύτερο σκάνδαλο είχε να κάνει με τον Φλόιντ Λάντις, τον πρώτο νικητή του Γύρου Γαλλίας, ο οποίος βρέθηκε θετικός σε σχετικό έλεγχο.

Ζήσης Πέτσας

Ιστορία Ολυμπιακών αγώνων

Οικονόμου Ειρήνη
Τσιώρα Φιλιώ
Νασιοπούλου Σωτηρία 

Αντιμετώπιση του Ντόπινγκ

Μολονότι το ντόπινγκ ήταν γνωστό από την πρώτη Ολυμπιάδα, και παρόλο που στις Ολυμπιάδες του 1920-1930 είχε ήδη αποκτήσει διαστάσεις, η αθλητική κοινότητα μόλις το 1967 πήρε τα πρώτα μέτρα αντιμετώπισης. Τη χρονιά αυτή η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή διόρισε μια ιατρική επιτροπή με σκοπό τον καθαρισμό των ουσιών και μεθόδων που η χρήση τους θα πρέπει να απαγορεύεται στον αθλητισμό. Οι αντιντόπινγκ έλεγχοι πρωτοεφαρμόστηκαν στην χειμερινή  Ολυμπιάδα της Grenoble  και στην καλοκαιρινή του Mexico City το 1968. Το Νοέμβριο του 1999 ιδρύθηκε η παγκόσμια οργάνωση αντιντόπινγκ (WADA) ενώ ο παγκόσμιος κώδικας αντιντόπινγκ ψηφίστηκε τον Ιανουάριο του 2004.

Για να οργανωθεί μια αποτελεσματική παγκόσμια στρατηγική αντιμετώπισης του ντόπινγκ ίσως θα πρέπει να ληφθούν υπόψη τα παρακάτω:

• Α: Όπως είναι γνωστό, σοβαρό ντόπινγκ χωρίς τη συμμετοχή συνταγογράφηση και καθοδήγηση των γιατρών δεν μπορεί να υπάρξει. Για, τον λόγο αυτό πρώτα απ’ όλα πρέπει να ενημερωθούν όλοι οι γιατροί ως προς το μέγεθος του προβλήματος, τις διαστάσεις που έχει πάρει, τους κινδύνους για τα παιδιά αλλά και τους αθλητές και πρωταθλητές. Το ντόπινγκ θα πρέπει να αντιμετωπίζεται σαν κάθε άλλο πρόβλημα δημόσιας υγείας, όπως το κάπνισμα, τα οινοπνευματώδη, τα ναρκωτικά κ.τ.λ.
• Β: Πρέπει μαζί με τους γιατρούς να συνεννοηθούν όλοι οι ενδιαφερόμενοι, όπως οι αθλητές, προπονητές, σύλλογοι, ομοσπονδίες, δάσκαλοι, γονείς αλλά και νομικοί, πολιτικοί κ.τ.λ., για το αν θέλουν το ντόπινγκ στον αθλητισμό ή όχι.
• Γ: Σε άκρως ανταγωνιστικές κοινωνίες, (υψηλής απόδοσης-υψηλού κινδύνου) όπου σκοπός είναι η επιτυχία, το χρήμα, η δόξα, άσχετα με το τίμημα (κοινωνίες ντόπινγκ), οποιοδήποτε απαγορευτικό μέσο δεν έχει μεγάλα περιθώρια επιτυχίας.

Η πείρα έχει δείξει ότι επί πλέον του τακτικού τυχαίου έλεγχου πληροφοριακά προγράμματα και ενέργειες που μπορούν να επηρεάσουν τη γενικότερη στάση για το ζήτημα, είναι εξίσου σημαντικά. Τέτοια προγράμματα πρέπει να θεωρούνται οποιαδήποτε μπορούν να γίνουν για να περιορισθεί η έκταση του Ντόπινγκ και σε εθνικό και σε διεθνές επίπεδο. Τα πιο σημαντικά σημεία αυτών των προγραμμάτων είναι τα εξής:

1. Παροχή πληροφοριών για τους κινδύνους του ντόπινγκ στην υγεία.
2. Ενημέρωση για την περιορισμένη συμβολή των ουσιών Ντόπινγκ στη βελτίωση της επίδοσης.
3. Προσπάθεια για την ανάπτυξη των ηθικών απόψεων για τους σκοπούς και τα μέσα αθλητισμού, που στοχεύουν στην καταδίκη του Ντόπινγκ και των άλλων τεχνικών μέσων για την επίτευξη καλύτερων αποτελεσμάτων.
4. Σύνταξη και διανομή ακριβών και λεπτομερών καταλόγων των διαφόρων αυτών ουσιών ντόπινγκ όπου να δηλώνεται και η χημική σύσταση και τα ονόματα των διαφόρων αναβολικών στο εμπόριο με αλφαβητική σειρά και σύμφωνα με τα διεθνή ψηφίσματα.
5. Αυστηρότερος έλεγχος στις ιατρικές συνταγές για χορήγηση φαρμάκων που συμπεριλαμβάνονται σ’ αυτά για το Ντόπινγκ.
6. Αξίωση για επιβολή αυστηρότερων ποινών όχι μόνο στους αθλητές αλλά και στους προπονητές που έχουν κριθεί ένοχοι χορήγησης ουσιών Ντόπινγκ στους αθλητές.
7. Καθιέρωση και στήριξη πρακτικών και τακτικών εξετάσεων και σε εθνικό επίπεδο, παρέχοντας τα απαιτούμενα κονδύλια στους οργανωτές.
8. Συνεργασία και με τελωνιακές αρχές για να αποφευχθεί η εισαγωγή αναβολικών
9. Συνεργασία με τις αστυνομικές αρχές για να εμποδιστεί η διανομή ναρκωτικών φαρμάκων και ουσιών Ντόπινγκ.

Όταν κάποιος αθλητής κάνει χρήση ουσιών θα πρέπει να γνωρίζει τους κανονισμούς του Ντόπινγκ το ίδιο καλά με τους κανονισμούς των αγώνων ,να γνωρίζουν τους κανονισμούς έλεγχου Ντόπινγκ , να γνωρίζουν πως πρέπει να προμηθευτούν μια βεβαίωση σε περίπτωση τακτικής χρήσης κάποιου αναβολικού για ιατρικούς λόγους . Σε περίπτωση που ένας αθλητής κάνει χρήση κάποιων φαρμάκων για μεγάλο χρονικό διάστημα συνιστάται: να μη σταματήσει να παίρνει το φάρμακο και να έρθει σε επαφή με τον προπονητή του και το γιατρό του για να πληροφορηθεί εάν τα φάρμακα του περιέχουν τυχόν απαγορευμένες ουσίες . Ο αθλητής πρέπει να λάβει υπ’ όψη του τις πιθανότητες: μπορεί να σταματήσει να παίρνει το φάρμακο αναφορικά με τους αγώνες, ότι μπορεί να χρησιμοποιήσει παροδικά άλλο φάρμακο που να έχει τα ίδια αποτελέσματα και να μην είναι απαγορευμένο ή ότι μπορεί να κάνει συστηματική χρήση άλλου φαρμάκου που είναι αποδέκτης σύνθεσης. Εάν ο ιατρός του αθλητή υποστηρίξει ότι δεν συνιστάται και δεν ενδείκνυται να αλλάξει το φάρμακο, να υποβάλλει μια γραπτή δήλωση που να το λέει. Αυτή η δήλωση πρέπει να περιλαμβάνει στοιχεία για την κατάσταση του φαρμάκου ή τα μειονεκτήματα του και τι είδους φάρμακο παίρνει ο αθλητής . Aυτό  το έγγραφο πρέπει να παρουσιαστεί στον αρμόδιο ιατρό ή τον πρόεδρο της επιτροπής Ντόπινγκ πριν τους αγώνες.

Ιωάννα Λάμαρη, Κατερίνα Καλύβα, Ελένη Θεοχάρη, Ελπίδα Φάκα, Γιώργος Φακής

Πηγές πληροφόρησης

www.news247.gr

www.wikipedia.com

Σκυταλοδρομίες στίβου

Το 1912 για πρώτη φορά εντάχθηκαν οι σκυταλοδρομίες στα ολυμπιακά αγωνίσματα στίβου στην ολυμπιάδα του Λονδίνου. Η πρώτη σκυταλοδρομία ήταν 1600 μέτρων και δεν επαναλήφθηκε. Στη Στοκχόλμη από το 1912 καθιερώθηκαν οι σκυταλοδρομίες 4x100 και 4x400 μέτρων και συνεχίζονται μέχρι σήμερα .Από το 1928 την πρώτη γυναικεία ολυμπιάδα στίβου στο Άμστερνταμ διεξάγεται συνεχώς το γυναίκειο αγώνισμα 4x100. Τα 4x400 προστεθήκαν στις ολυμπιάδες στο Μόναχο το 1972 .Είναι ένα ομαδικό αγώνισμα δρόμου όπου οι δρομείς που συμμετέχουν στην ίδια ομάδα εναλλάσσονται . Μια ομάδα αποτελείται από 4 άτομα . Κάθε δρομέας πρέπει να διατρέξει και να δώσει τη σκυτάλη στον επόμενο που τον περιμένει στο τέλος της διαδρομής. Η ομάδα που θα χαρακτηριστεί νικήτρια είναι εκείνη που ο τελευταίος της δρομέας θα κόψει πρώτος το νήμα του τέρματος με τη σκυτάλη στο χέρι. Σε περίπτωση που η σκυτάλη πέσει στο έδαφος η ομάδα ακυρώνεται.Οι ολυμπιακοί αγώνες περιλαμβάνουν δυο ειδών σκυταλοδρομίες η σκυταλοδρομία 4 Χ 100 και η σκυταλοδρομία 4Χ400. διεξάγονται επίσης σκυταλοδρομίες 4Χ800 και 4Χ1500.Υπάρχουν ακόμα σκυταλοδρομίες και στην κολύμβηση.Το αγώνισμα της σκυταλοδρομίας προέρχεται από τους αρχαίους αγγελιοφόρους, τους σκυταλοδρόμους που μετέφεραν στρατιωτικά μηνύματα, παραδίδοντας τα ο ένας στον άλλον μέχρι να φτάσουν στον προορισμό τους. Τέσσερις αθλητές από κάθε χώρα μεταφέρουν τη σκυτάλη τρέχοντας διαδοχικά μέρος της απόστασης (το 1/4), με αλλαγές που γίνονται βάσει συγκεκριμένων κανονισμών και τεχνικών και μέσα σε προκαθορισμένα όρια. Στο Ολυμπιακό πρόγραμμα εντάχθηκε το 1912 στη Στοκχόλμη για τους άνδρες και το 1928 στο Άμστερνταμ για τις γυναίκες.

Ολυμπιονίκες Άνδρες 4x100 μέτρα

1912	Μεγάλη Βρετάνια
1920	ΗΠΑ
1924	ΗΠΑ
1928	ΗΠΑ
1932	ΗΠΑ
1936	ΗΠΑ
1948	ΗΠΑ
1952	ΗΠΑ
1956	ΗΠΑ
1960	Γερμάνια
1964	ΗΠΑ
1968	ΗΠΑ
1972	ΗΠΑ
1976	ΗΠΑ
1980	Σοβιετική ένωση
1984	ΗΠΑ
1988	Σοβιετική ένωση
1992	ΗΠΑ
1996	Καναδάς
2000	ΗΠΑ
2004	Μεγάλη Βρετανία
2008	Τζαμάικα

4x400 μέτρα

1912	ΗΠΑ
1920	Μεγάλη Βρετάνια
1924	ΗΠΑ
1928	ΗΠΑ
1932	ΗΠΑ
1936	Μεγάλη Βρετάνια
1948	ΗΠΑ
1952	Τζαμάικα
1956	ΗΠΑ
1960	ΗΠΑ
1964	ΗΠΑ
1968	ΗΠΑ
1972	Κένυα
1976	ΗΠΑ
1980	Σοβιετική ένωση
1984	ΗΠΑ
1988	ΗΠΑ
1992	ΗΠΑ
1996	ΗΠΑ
2004	ΗΠΑ
2008	ΗΠΑ

Γυναίκες 4x100 μέτρα

1928	Καναδάς
1932	ΗΠΑ
1936	ΗΠΑ
1948	Ολλανδία
1952	ΗΠΑ
1956	Αυστραλία
1960	ΗΠΑ
1964	Πολωνία
1968	ΗΠΑ
1972	ΔΥΤΙΚΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ
1976	ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ
1980	ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ
1984	ΗΠΑ
1988	ΣΟΒΙΕΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ
1992	ΗΠΑ
1996	ΗΠΑ
2000	ΜΠΑΧΑΜΕΣ
2004	ΤΖΑΜΑΙΚΑ
2008	ΡΩΣΙΑ

4x400 μέτρα

1972	ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ
1976	ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ
1980	ΣΟΒΙΕΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ
1984	ΗΠΑ
1988	ΗΠΑ
1992	ΕΝΩΜΕΝΗ ΟΜΑΔΑ (ΠΡΩΗΝ ΕΣΣΔ)
1996	ΗΠΑ
2004	ΗΠΑ
2008	ΗΠΑ

Πηγή: http://www.livepedia.gr

Τσιώρα Φιλιώ

Ο αθλητισμός στην Αρχαία Ελλάδα

Η γυμναστική στην Αρχαία Ελλάδα ήταν ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της αγωγής των αγοριών, ενώ στην Σπάρτη και των κοριτσιών. Οι Έλληνες ήταν ο πρώτος λαός που επινόησε τη συμμετοχή σε αθλήματα.

Οι ρίζες του Ελληνικού αθλητισμού εντοπίζονται στην εποχή του Χαλκού, στην Μινωική Κρήτη με αθλήματα όπως τα ταυροκαθάψια και οι αγώνες πυγμαχίας. Αργότερα, στην Μυκηναϊκή εποχή διεξάγονταν οι Νεκρικοί αγώνες, οι οποίοι γινόταν προς τιμή των νεκρών. Οι αθλητικοί αγώνες αναπτύχθηκαν κατά την κλασική εποχή οι οποίοι περιελάμβαναν τα ιππικά αγωνίσματα, το πένταθλο και τα δρομικά.

Στην Αρχαία Ελλάδα υπάρχει επίσης και η ίδρυση χώρων όπως το Στάδιο, το Γυμνάσιο, ο Ιππόδρομος  όχι μόνο στα μεγάλα ιερά κέντρα αλλά και στις περισσότερες Ελληνικές πόλεις. Σημαντικότερος από τους παραπάνω χώρους ήταν το γυμνάσιο, τόπος στον οποίο προπονούνταν οι αθλητές και προετοιμάζονταν οι έφηβοι για την στρατιωτική θητεία τους. Για τους αθλητές η εκγύμνασή τους ήταν τόσο απαραίτητη, πράγμα που οδήγησε επιστεγασμένη κατασκευή του κτηρίου, ώστε οι προπονήσεις να γίνονται άσχετα από τις καιρικές συνθήκες που επικρατούν. Οι παιδοτρίβες λάμβαναν τον ρόλο του σημερινού γυμναστή. Το στάδιο είχε χωρητικότητα 45.000 θεατών και ήταν κτισμένο επάνω στην φυσική πλαγιά του λόφου. Οι επίτροποι, οι αθλητές και οι ήρωες ήταν οι μόνοι οι οποίοι μπορούσαν να εισέλθουν από την είσοδο του σταδίου.

Η γυμναστική για τους Αρχαίους Έλληνες ήταν απαραίτητο μέρος της αγωγής τους. Στην αρχαία Αθήνα και στην αρχαία Σπάρτη, το πρόγραμμα της γυμναστική καθοριζόταν με νόμο. Βασικός συνδυασμός ήταν τα γυμνάσια. Η ονομασία τους προέρχεται από το γεγονός ότι οι Αρχαίοι Έλληνες έκαναν τις ασκήσεις τους γυμνοί. Οι ασκήσεις αλτηροβολίας, της χειρονομίας, του ανατροχασμού, του πυτιλίζεν, της σκιαμαχίας και του περιτροχασμού αποτελούσαν τα γυμνάσια.

Ο νομοθέτης Σόλωνας, στην Αθήνα, κατέστησε το μάθημα της γυμναστικής υποχρεωτικό. Η πολιτεία έδωσε βάρος στην αγωγή όλων των νέων καθώς επικρατούσε η άποψη ότι υγεία πρέπει να συμβαδίζει με την πνευματική ανέλιξη. Από κει προέρχεται και το ρητό, <<Νους υγιής εν σώματι υγιή>>. Ο Πλάτων επίσης υποστήριζε ότι η σωματική αδυναμία καθιστά έναν άνθρωπο δειλό ενώ το γερό σώμα, προσφέρει υγεία, αυτοπεποίθηση, θάρρος και δυναμικότητα σε οποιοδήποτε πρόβλημα κι αν εμφανιστεί.

Μετά από όλα αυτά, φτάνουμε σταδιακά στην ίδρυση τοπικών και πανελλήνιων αθλητικών αγώνων. Σημαντικότεροι από αυτούς ήταν η Πυθία, τα Νέμεα, τα Ίσθμια και τα Ολύμπια. Τα Πύθια λάμβαναν χώρα στους Δελφούς διαρκούσαν 5 μέρες, ήταν Πανελλήνια η πιο σημαντική εκδήλωση μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες και το έπαθλό τους ήταν ένα κλαδί δάφνης.

Στην κοιλάδα της Νεμέας κάθε δύο χρόνια τελούνταν τα Νέμεα τα οποία ήταν Πανελλήνια γιορτή και ήταν αφιερωμένα στον Δία. Το έπαθλο των νικητών ήταν στεφάνι από χλωρό σέλινο. 

           

Στον ισθμό της Κορίνθου τελούνταν τα Ίσθμια τα οποία γινόταν προς τιμή του Ποσειδώνα. Τελούνταν κάθε 3 χρόνια και ένα στεφάνι φτιαγμένο από κλαδιά και φύλλα πεύκου ήταν το έπαθλο.

Τα Ολύμπια ήταν οι δημοφιλέστεροι πανελλήνιοι αγώνες όπου λάμβαναν χώρο στην Ολυμπία προς τιμήν του Θεού Δία. Τα Ολύμπια γιορτάζονταν κάθε 4 έτη και η πρώτη και η τελευταία μέρα τους ήταν αφιερωμένες αποκλειστικά σε θυσίες και ιεροτελεστίες. Στα Ολύμπια έπαιρναν μέρος αθλητές από όλη την Ελλάδα και η διοργάνωσή τους γινόταν μέχρι το 393 όταν ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος απαγόρευσε την διεξαγωγή τους. Το βραβείο των νικητών ήταν ένα στεφάνι φτιαγμένο από ελιά, γνωστό με το όνομα <<κότινος>>. Όλοι οι αγώνες περιελάμβαναν αγώνες δρόμου, πένταθλο και ιππικούς αγώνες. Οι Ελλανοδίκες ήταν κάτοικοι της Ηλείας και αποφάσιζαν τον τελικό νικητή και για το αποτέλεσμα

κάθε αγώνα οι οποίοι ήταν άλλοτε 9 και άλλοτε 10. 

            

Ο δρόμος διακρινόταν σε αγώνες ταχύτητας και αγώνες αντοχής. Όπως γνωρίζουμε, ο δρόμος ήταν το παλαιότερο και σημαντικότερο άθλημα των Ολυμπιακών αγώνων. Η σημασία του αγωνίσματος φαίνεται από το γεγονός ότι ο νικητής κάποιου αγωνίσματος του δρόμου, έδινε το όνομά του στην επόμενη Ολυμπιάδα. Οι αγώνες ταχύτητας ήταν ο δίαυλος, η οπλιτοδρομία και το στάδιο. Ο οπλίτης δρόμος εισήχθη στους αγώνες στην 65^η Ολυμπιάδα ενώ το αγώνισμα του διαύλου στην 14^η Ολυμπιάδα. Το αγώνισμα που εισήχθη στους αγώνες από την 15^η Ολυμπιάδα ήταν ο δόλιχος, ένας δρόμος απόστασης εφτά έως είκοσι τεσσάρων σταδίων, και ήταν ο μοναδικός αγώνας αντοχής. Μέχρι τους 15^ους Ολυμπιακούς αγώνες οι αθλητές που έπερναν μέρος φορούσαν μια μικρή ποδιά, ενώ αργότερα αγωνίζονταν εντελώς γυμνοί.

           

Όσον αφορά τα ιππικά αγωνίσματα, χωρίζονται σε αρματοδρομίες και ιπποδρομίες τα οποί εισάγονται για πρώτη φορά στην 21^η Ολυμπιάδα με τις ιπποδρομίες των τελείων κελήτων. Στο αγώνισμα αυτό ο αθλητής έκανε το γύρο του ιπποδρόμου έξι φορές πάνω σε άλογο. Αργότερα, εισάγεται η κάλπη στην 71^η Ολυμπιάδα και η ιπποδρομία των πώλων στην 131^η Ολυμπιάδα. Στις ιπποδρομίες ο αναβάτες ίππευαν γυμνοί και υπηρετούσαν τους ιδιοκτήτες των αλόγων. Οι αρματοδρομίες χωρίζονται σε 3 αγωνίσματα μεταξύ των οποίων είναι ο τέθριππος, την απήνη και την συνωρίδα.

Τέλος το πένταθλο αποτελείται από πέντε αγωνίσματα: Το άλμα, τον δρόμο, το ακόντιο, τον δίσκο και την πάλη. Ο Ιάσονας ήταν ο ιδρυτής του αγωνίσματος σύμφωνα με την παράδοση.

Βασικό αγώνισμα του πεντάθλου ήταν το ακόντιο, το οποίο ήταν ένα μακρύ ξύλινο κοντάρι μήκους 1,50 με 2,00 μέτρων, χωρίς μεταλλική ακμή και πιο ελαφρύ από το πολεμικό.

           

Τα είδη της πάλης ήταν δύο: Η κάτω πάλη και η όρθια πάλη. Ο αγώνας διεξάγονταν έως ότου κάποιος από τους δύο αθλητές να παραδεχτεί την ήττα του. Η πάλη γινόταν σε σκάμμα και οι παλαιστές αγωνίζονταν γυμνοί.

Αυτό που ενδιέφερε τους Έλληνες ήταν η συμμετοχή και όχι η νίκη. Η ικανοποίηση που ένοιωθαν οι νικητές, ο θαυμασμός του κοινού αλλά και η φήμη που αποκτούσαν, ήταν η ανταμοιβή τους.

Ο θεσμός της εκεχειρίας που επικρατούσε κατά την περίοδο των αγώνων ήταν η σημαντικότερη καινοτομία των Αρχαίων Ελλήνων.

Όλα τα παραπάνω δηλώνουν τη σημασία που είχαν οι αγώνες για τους Έλληνες.

Αριστοτέλης Αντωνογιάννης 

Δρόμοι μεγάλων αποστάσεων

Οι δρόμοι μεγάλων αποστάσεων (αντοχής) αρχίζουν στα 5000μ. Στο δρόμο αντοχής των 10.000, η αναερόβια αντοχή είναι ελάχιστη.

Βασικοί κανόνες

Ο μελλοντικός δρομέας μεγάλων αποστάσεων πρέπει να διατηρήσει τη βασική προπόνηση του καθώς αυτή αφορά τη φυσική του κατάσταση. Αυτή περιλαμβάνει και τα' αγωνίσματα άλματος και ρίψεως. Εδώ δεν δίνεται, όμως, ιδιαίτερη προσοχή μόνο στον παράγοντα «φυσική κατάσταση», αλλ' ακόμα και στην τεχνική του τρεξίματος.

Με μια συντονισμένη προπόνηση στο δρόμο αντοχής ο αθλητής αποκτά την ικανότητα, να τρέχει τεχνικά σωστά μ' όλο και ταχύτερο ρυθμό. Ιδιαίτερα για τους αρχάριους υπάρχει ο κίνδυνος κατά την διάρκεια του δρόμου να καταπονήσουν υπερβολικά τους μύες, που συμμετέχουν στην κίνηση, τους τένοντες και τις αρθρώσεις. Αυτά χρειάζονται περισσότερο χρόνο για ν' αναλάβουν απ' ότι η καρδιά και το κυκλοφορικό, πρέπει στην αρχή να τρέχει κανείς μόνο δύο φορές την εβδομάδα για 15 λεπτά περίπου. Ο αθλητής κινείται επιτόπου, σαν να τρέχει, σηκώνοντας ελάχιστα τα γόνατα. Το πόδι που ετοιμάζεται να πατήσει, προσγειώνεται πάνω στα δάχτυλα και ανελίσσεται στη συνέχεια μέχρι τη φτέρνα. Μόλις ακουμπήσει η φτέρνα στο έδαφος, γίνεται μια δυνατή και γρήγορη έκταση της αρθρώσεως του άκρου ποδιού. Η ειδίκευση στους δρόμους αντοχής μπορεί ν' αρχίσει από το 15 ο έτος περίπου. Παράλληλα με την εντατική ανάπτυξη της αερόβιας αντοχής πρέπει να προωθηθεί και η ανάπτυξη της ταχύτητας , της δυνάμεως αντοχής. Γι' αυτό και πρέπει σε κάθε ώρα προπονήσεως να γίνονται π.χ. ειδικές για το κάθε αγώνισμα ασκήσεις χαλαρώσεως. Το γενικό δυνάμωμα πραγματοποιείται σωστά με την κυκλική προπόνηση. Η εκγύμναση στην αναερόβια αντοχή πρέπει ν' αρχίσει σχετικά αργά και με προσοχή για τους λόγους που αναφέρθηκαν ήδη νωρίτερα. Όσο βελτιώνεται το επίπεδο των επιδόσεων κι όσο μεγαλύτερη ειδίκευση γίνεται οι προπονήσεις αυξάνονται σε 5, από 3 που ήταν στα πλαίσια της προχωρημένης προπόνησης. Κάθε 4 ως 6 εβδομάδες πρέπει να γίνεται έλεγχος στη επίδοση του αθλητή. Ο έλεγχος αυτός πρέπει να δίνει πληροφορίες γύρω από την πρόοδο της προπονήσεως και πρέπει να λαμβάνεται υπόψη στον προγραμματισμό της επόμενης προπονήσεως.

Είδη προπονήσεως στην αερόβια αντοχή

1.Δρόμος αντοχής

Διάρκειας 12 λεπτών, τουλάχιστον. Ο χρόνος τρεξίματος πρέπει ν' αυξηθεί συνεχώς ως τα 60 λεπτά περίπου (150 ως 160 σφυγμοί το λεπτό).

2.Πορεία

Δηλαδή δρόμος αντοχής μ' εναλλασσόμενη ταχύτητα στις επιμέρους διαδρομές. Εδώ γίνεται ιδιαίτερα αισθητή η μετάβαση από την αερόβια στην αναερόβια απόδοση (130 ως 180 σφυγμοί το λεπτό).

3.Δρόμος αντοχής σε διαστήματα

Διεξαγωγή ενός δρόμου αντοχής με μεγάλη ένταση για πολλά λεπτά (160 ως 180 σφυγμού το λεπτό) - μετά «επικερδές διάλειμμα» (αυτό σημαίνει ότι οι σφυγμοί είναι 110 με 120 το λεπτό) - και πάλι δρόμος αντοχής (συνολικά 3 ως 8 φορές, ανάλογα με το επίπεδο επιδόσεων). Ο δρόμος αντοχής, η πορεία και ο δρόμος αντοχής σε διαστήματα πρέπει να εκτελεστούν, κυρίως, σε δάσος και στο ύπαιθρο σε μια μόνιμη διαδρομή. 

4.Ανώμαλος δρόμος

Πρέπει να εκτελείται σ' εναλλασσόμενο έδαφος (ανηφόρες κλπ.) με διαφορετικές συνθήκες εδάφους (χορτάρι, άμμος, σταθερό έδαφος, εμπόδια). Οι συνθήκες του εδάφους απαιτούν συχνή αλλαγή του ρυθμού τρεξίματος και της εντάσεως της καταπονήσεως.

5.Δρόμοι σε τρίγωνα

Οι αρχάριοι δεν έχουν στην αρχή καμιά εικόνα για το τι μπορούν να περιμένουν από τον εαυτό τους σ' ένα δρόμο αντοχής. Επειδή μόνον οι εμπειρίες τους μπορούν να τους δείξουν, πώς να εκτιμούν τις δυνάμεις τους, πρέπει να γνωρίζουν την κατανομή του δρόμου και την αίσθηση του ρυθμού . Αυτό μπορεί να γίνει είτε με την προσαρμογή του χρόνου τρεξίματος στη διαδρομή, είτε με την προσαρμογή της διαδρομής στον προκαθορισμένο χρόνο. Για ευκολία μπορεί να σχηματιστεί με καλά αποτελέσματα ένα τρίγωνο ίσων πλευρών με τρία σημαιάκια (μήκος πλευρών 50 ως 100μ). Ο γυμναστής σχηματίζει ομάδες από πέντε, περίπου, άτομα και τους δίνει την εντολή να κάνουν το γύρο του τριγώνου σ' έναν καθορισμένο χρόνο. Τη στιγμή που οι αθλητές περνούν δίπλα από τα σημαιάκια, τους αναγγέλλει κάθε φορά τους ενδιάμεσους χρόνους, έτσι ώστε να μπορούν οι δρομείς να διορθώνουν ανάλογα το ρυθμό τους. Όταν τα' αποτελέσματα είναι καλά, ο προπονητής εφαρμόζει την αντίστροφη αρχή. Απαιτεί από τους αθλητές π.χ. να διανύσουν 200μ σε 35 δευτερόλεπτα.

6.Δρόμος αντοχής με γρήγορο ρυθμό

Στα 3000 μέτρα και περισσότερο.

7.Δρόμοι σε κύκλους

Είδη ασκήσεων για την αναερόβια αντοχή.

α. Δρόμοι συντονισμού

Μήκος μέχρι 150μ ένταση μέχρι 90%. Διαλείμματα: σύμφωνα με τη μέθοδο των επαναλήψεων.

β. Δρόμοι σε ανηφορικό έδαφος

Μήκος μέχρι 150μ. Διαλείμματα: σύμφωνα με τη μέθοδο των επαναλήψεων.

γ. Δρόμοι sprint

δ. Δρόμοι με γρήγορο ρυθμό

Από 200μ μέχρι το μήκος της διαδρομής των αγώνων. Διαλείμματα: σύμφωνα με τη μέθοδο των επαναλήψεων ή των διαστημάτων.

ε. Επαναληπτικοί δρόμοι

Σε μεγάλη απόσταση (περίπου το μισό της διαδρομής των αγώνων). Διαλείμματα: σύμφωνα με τη μέθοδο των διαλειμμάτων.

στ. Δρόμοι λεπτών.

Πηγή:

http://el.wikipedia.org/

Ειρήνη Οικονόμου

Δρόμος 3000μ στίπλ

Ο δρόμος των 3000 μέτρων με φυσικά εμπόδια (στίπλ),

καθιερώθηκε σαν αγώνισμα για πρώτη φορά στη Αγγλία το 1920.

Το αγώνισμα αναλύεται στο πέρασμα των εμποδίων και στο εμπόδιο της

λίμνης. Οι καλοί στιπλιστες χρησιμοποιούν πέρασμα και όχι πάτημα

στο πήδημα των εμποδίων, που είναι πλέον οικονομικός-τεχνικα 

τρόπος. Επιτυχία έχει ο δρομέας που αποφεύγει το συνωστισμό πριν 

από τη λίμνη και δεν τρέχει πίσω από αυτόν που την οδηγεί αλλά

τον παρακάμπτει και οδηγεί ο ίδιος την κούρσα. Το στιπλ είναι για τους

ειδικευμένους δρομείς αντοχής εμποδίων και ταχύτητας και διαθέτουν 

καλή τεχνική κατάρτιση.

Οι αθλητές ξεκινούν τον αγώνα τους 200 μέτρα πριν τον τερματισμό.

Όταν περάσουν τα 200 μέτρα θα πρέπει να κάνουν άλλους 7 γύρους.

Τα εμπόδια είναι 4 σε κάθε γύρο και ένα 5ο πάνω από την τεχνητή 

λίμνη η οποία είναι γεμάτη με νερό. Οι δρομείς μόνο στον πρώτο 

γύρο δεν περνούν το εμπόδιο της λίμνης.

Αυτό το αγώνισμα έχει σε κάθε στροφή πέντε εμπόδια

και μετά το πέμπτο οι αθλητές πέφτουν σε μια τεχνητή λίμνη .

Τα εμπόδια έχουν ύψος 0,914 εκ. Το 1900 εντάθηκε στο ολυμπιακό

πρόγραμμα το στιπλ , στο Παρίσι και γίνεται μόνο από άνδρες

αθλητές .

Νικητές ολυμπιακών αγώνων

1920	Αμβέρσα Πέρσι Χοτζ	Μ. Βρετανία
1924	Παρίσι Βίλε Ρίτολα	Φινλανδία
1928	Άμστερνταμ Τόιβο Λούκολα	Φινλανδία
1932	Λος Άντζελες Βολμάρι Ίσο-Χόλο	Φινλανδία
1936	Βερολίνο Βολμάρι Ίσο-Χόλο	Φινλανδία
1948	Λονδίνο Τόρε Σιέστραντ	Σουηδία
1952	Ελσίνκι Χόρας Άσενφελτερ	ΗΠΑ
1956	Μελβούρνη Κρις Μπράσερ	Μ. Βρετανία
1960	Ρώμη Ζντζισλάβ Κρζισκόβιακ	Πολωνία
1964	Τόκιο Γκάστον Ρέλαντς	Βέλγιο
1968	Πόλη του Μεξικού Άμος Μπίγουοτ	Κένυα

Οι 10 καλύτεροι χρόνοι στον τελικό του 2004:

Εζεκίελ Κεμπόι	Κένυα	8:05.81
Μπρίμιν Κιπρούτο	Κένυα	8:06.11
Πολ Κιπσίλε Κόεχ	Κένυα	8:06.64
Μούσα Αμέρ Ομπαΐντ	Κατάρ	8:07.18
Λουίς Μιγκέλ Μαρτίν	Ισπανία	8:11.64
Σίμον Βρέμεν	Ολλανδία	8:13.25
Μπουαμπντελάχ Ταχρί	Γαλλία	8:14.26
Αλί Εζίνε	Μαρόκο	8:15.58
Ελισέο Μαρτίν	Ισπανία	8:15.77
Βενσάν Λεντοφίν	Γαλλία	8:16.15

Κανονισμοί

Η κούρσα έχει μήκος 3000 μ. αν το εμπόδιο της ''λιμνούλας'' βρίσκεται στην εσωτερική ή στην εξωτερική πλευρά του στίβου ανάλογα με τον αριθμό των γύρων. Στη διάρκεια της κούρσας ο αθλητής πρέπει να υπερπηδήσει 28 εμπόδια και 7 φορές το εμπόδιο της ΄΄λιμνούλας΄΄. Τα εμπόδια για τους άνδρες έχουν 91.4 εκ. ενώ για τις γυναίκες 76.2 εκ. Τα εμπόδια είναι σταθερά και δεν πέφτουν όταν έρθουν σε επαφή με τους αθλητές, κάποιοι αθλητές για να τα ξεπεράσουν πατούν πάνω σε αυτά. Κατά μήκος της διαδρομής βρίσκονται 4 εμπόδια και ένα εμπόδιο της ΄΄λιμνούλας΄΄. Το εμπόδιο της ΄΄λιμνούλας΄΄ αποτελείται από ένα κανονικό εμπόδιο το οποίο ακολουθείται από μια λίμνη μήκους 3.66 μ. και βάθους 70 εκ. που μικραίνει και φτάνει στο επίπεδο του τερέν.

Πηγή: http://el.wikipedia.org/

Ειρήνη Οικονόμου