Ο αθλητισμός
αποτελεί τη σωματική καλλιέργεια με ειδική μεθοδολογία και παιδαγωγική με σκοπό
την ύψιστη σωματική απόδοση. Επιπλέον ο αθλητισμός είναι ένας κοινωνικός θεσμός
ο οποίος αντικατοπτρίζει τη δεδομένη κοινωνία και τον πολιτισμό της. Ο
αθλητισμός διακρίνεται σε 5 μορφές: ερασιτεχνικός, επαγγελματικός και μαζικός ή
με την μορφή φυσικών δραστηριοτήτων ή παιχνιδιών.
Όταν
αναφερόμαστε στον αθλητισμό ο νους ταξιδεύει και συνδυάζει πολλά πράγματα μαζί.
Ο αθλητισμός στις μέρες μας δεν είναι κάτι απλό όπως συνέβαινε στα αρχαία χρόνια. Αντίθετα
αποτελεί μία από τις πιο σύνθετες και πολύπλοκες λειτουργίες της ανθρώπινης
κοινωνίας.
Ο αθλητισμός
καλλιεργεί το θάρρος, τη θέληση, την αποφασιστικότητα, την τόλμη και την
αντιμετώπιση του αθλητικού αγώνα και της ζωής, με αποτέλεσμα να μυεί τον αθλητή στην πειθαρχία, σε
κανόνες, στη λιτότητα, στο μέτρο, στο σεβασμό των άλλων. Επιπλέον, η διάθεση
του ανθρώπου διαμορφώνεται ανάλογα, με αποτέλεσμα ο άνθρωπος να θέλει να αγωνιστεί
και να συναγωνιστεί. Έτσι πετυχαίνεται η καλλιέργεια του πνεύματος της
αλληλεγγύης, της υπευθυνότητας και της συνεργασίας.
Στις μέρες
μας όμως τα πράγματα είναι διαφορετικά. Ο αθλητισμός σήμερα παρουσιάζει το εξής
παράδοξο: δεν πρόκειται πια για μια σωματική προσπάθεια την οποία καταβάλουμε
επειδή αρέσει σε εμάς αλλά επειδή αρέσει στους άλλους που την βλέπουν και
επειδή ελάχιστοι από εμάς αθλούνται πραγματικά, ετσι ασχολούμαστε με τον
αθλητισμό μέσω πληρεξουσίου. Το σύγχρονο σπορ είναι κυρίως η συζήτηση πάνω σ’ αυτά
που γράφει ο αθλητικός τύπος. Τα
χρήματα, η διαφήμιση, η πίεση της απόδοσης, η επίδοση, διώχνουν όλο και
περισσότερο το συναίσθημα από τους αθλητές που θυσιάζονται στο βωμό του κέρδους
και της τρομοκρατίας που αυτό επιβάλλει. Η φράση του Πιερ ντε κουμπερτέν ότι ‘’
αξια εχει η συμμετοχή και όχι η νίκη’’, ακούγεται μάλλον ως ανέκδοτο σήμερα.
Σε πολλές
χώρε χρησιμοποιείται ο αθλητισμός και ως μέσο αποπροσανατολισμού ενός λαού από τα
καθημερινά ζωτικά προβλήματα. Στις μέρες έχει εμφανιστεί και η εμπορευματοποίηση
των αγώνων( διαφημίσεις- χορηγίες) η οποία αποτελεί ένα δείγμα κρίσης του
αθλητισμού.
Ένα άλλο
ανησυχητικό φαινόμενο των καιρών μας, είναι η βία στους αγωνιστικούς χώρους.
Στόχος σήμερα για τους περισσότερους αθλητές δεν είναι η συμμετοχή και η ευχαρίστηση,
αλλά οι επιδόσεις, τα ρεκόρ και η πρωτιά( πρωταθλητισμός). Αυτό οδηγεί στον
κακοήθη ανταγωνισμό, στον φθόνο, στην οπαδοποίηση, στο φανατισμό, στη
δημιουργία βίας και χουλιγκανισμού. Το φίλαθλο πνεύμα δίνει τη θέση του στον
φανατισμό. Καθημερινές είναι οι ειδήσεις που αναφέρονται σε πράξεις βίας στου
αθλητικούς χώρους. Ο χουλιγκανισμός λοιπόν, είναι συνώνυμος της καταστροφικής
μανίας, μια τάσης που αποτελεί γενικότερο φαινόμενο της εποχή μας. Η εξαφάνιση
της βίας από τα γήπεδα είναι εύκολη αλλά και δύσκολη. Εύκολη στην εφαρμογή, μα
δύσκολη στην απόφαση να την εφαρμόσουνε.
Ο υγιείς αθλητισμός θα διασωθεί με την προϋπόθεση ότι διοικείται από άξιους
ανθρώπους, ανιδιοτελείς και υπεύθυνους.
Τέλος η πιο
συνηθισμένη μάστιγα για τον αθλητισμό και τους αθλητές είναι η χρήση αναβολικών
ουσιών και φαρμάκων που αυξάνουν τις επιδόσεις τους. Η πιο γνωστή κατηγορία
απαγορευμένων ουσιών είναι τα αναβολικά στεροειδή, έχοντας μάλιστα γίνει σχεδόν
συνώνυμη με το ντόπινγκ. Μια άλλη μέθοδος αύξησης της μυϊκής μάζας και
ενδυνάμωσης είναι η αύξηση του ποσοστού του οξυγόνου στους ιστούς.
Το ντόπινγκ
είναι το πιο αρνητικό φαινόμενο στον σημερινό αθλητισμό και έχει εξαπλώθει
τόσο, ώστε να αποτελεί διεθνές κοινωνικό πρόβλημα και όχι μόνο αθλητικό. Με τη
χρήση ντόπινγκ, η πολιτιστική αξία του αθλητισμού έχει περάσει σε δεύτερη μοίρα
και προέχει η οικονομίκη πλευρά.
Η κάθαρση
στον τομέα του αθλητισμού σήμερα είναι κάτι που το οφείλουμε στην ιστορία μας
και στους πρώτους Ολυμπιονίκες, οι οποίοι μόνο με την σκληρή άσκηση και το θείο
δώρο της σωματικής τους υγείας, κέρδιζαν τα χρυσά μετάλλια
Γιάννης Καραγιάννης
